Wij zouden Zwarte Piet moeten uitzwaaien: weg met die man uit het Sinterklaasfeest. Niet te handhaven. Dat begrijp ik niet. Hij lijkt mij een aanstelling voor het leven waard. Juist om onze diversiteit te bewaren.
Raadselachtig genoeg gaat het debat over Zwarte Piet uit van een onhoudbaar doel: maak Sinterklaas weer speciaal voor iedereen! Het sinterklaasfeest is helemaal geen feest speciaal voor iedereen en zal dat ook nooit kunnen zijn.
Onze multiculturele samenleving staat bol van festiviteiten, manifestaties en uitingen van zeer uiteenlopende aard. Het is ondoenlijk van iedereen in Nederland te verlangen dat hij zich zonder meer kan vinden in elk ervan. Op iedere aangelegenheid – al dan niet religieus gestut – is wel meer of minder gegronde kritiek te leveren. Vrijwel altijd blijkt er sprake van een vorm van discriminatie vanwege levensovertuiging, politieke gezindheid, godsdienst, ras, geslacht, mensenrechten of wat al niet meer.

Schilderij Vier studies van het hoofd van een neger door Peter Paul Rubens, Musées Royaux des Beaux-Arts, Brussel

Er is ongetwijfeld door iedereen een lange lijst samen te stellen van aanstootgevende symbolen, gedragingen en uitingen van de ander. Naast roetzwarte Zwarte Piet valt te denken aan: carnaval, ramadan en het Suikerfeest, vossenjacht, jongensbesnijdenis, Amsterdam Gay Pride, het Koningshuis, borstvoeding in het openbaar, spotprenten, Kerstmis, Poerim (Lotenfeest), Moederdag, lesbisch moederschap, (Stalinistisch/Maoïstisch) rood, abortus, Manneke Pis, het nationale volkslied, monogamie, hoofddoekjes, prostitutie, schotelantennes, winti, Chinees Nieuwjaar, euthanasie, (halal)vlees, paaseitjes, dierentuinen, Bevrijdingsdag, Koerden, divali, bijzonder onderwijs, tambú, kermis, naaktstranden, wellnesscenters, homohuwelijk, enzovoorts.

Onder druk van meer of minder donker gekleurde Nederlanders doen we water bij de wijn. Met enig cynisme laat zich de ontwikkeling tekenen, die dreigt: Noord-Koreaanse gelijkheid, eenstemmigheid en harmonie. Ontzield samenleven. Een genadeloos snoeien.

***

Voorgaande is een fragment uit het hoofdstuk ‘Ook al ben ik zwart als roet’ in Schaamrood; Aantekeningen over angst, agressie en ambitie. Het boek is te verkrijgen via reguliere webwinkels als bol.com, bruna, ako, eci en managementboek of regionale boekhandels als Athenaeum, Paagman en De Kler, vanaf 1 oktober 2017 eveneens bij boekhandel Mensing’s Caminada, Curaçao; gebrocheerd in omslag met flappen, 164 blz., € 16,50

Motiverende respons uit de eerste hand:

‘[Ik heb] met veel plezier Schaamrood gelezen. Zowel herkenning als out-of-the-boxervaring bij je essays. […] Je boek zet aan tot denken én draagt ook oplossingen aan.’ MvD, 21 september 2017.

‘[Ik] heb je boek in één dag uitgelezen. Makkelijk leesbaar en fascinerend. Mijn complimenten.’ NS-G, 23 september 2017.

‘Veel dank voor je boek met belangrijke beschouwingen over schaamte en vernedering.’
EHB, 24 september 2017.

‘Ik vorder in jouw Schaamrood en wilde er eigenlijk iets over schrijven, maar ik vind het moeilijk om commentaar te leveren op essays waar ik het eigenlijk mee eens ben.’ FdH, 2 oktober 2017.

‘Ik heb je Schaamrood met plezier en vaak ook instemming gelezen. Je schrijft goed, dat weten we. En je zoekt de confrontatie met enig plezier op, een echte dwarsligger. Ik begrijp de redenering over beschaming > schaamte > agressie wel. Het is een aannemelijke redenering.’ GJO, 31 oktober 2017.

‘[Schaamrood] is goed om de geest scherp te blijven houden. We moeten meer en meer over dit thema praten en schrijven.’ – EvHH, 21 november 2017.

‘De auteur hoeft zich voor dit kloeke werkje in elk geval niet te schamen.’ – Sargasso, 27 november 2017.

Foto’s © Aart G. Broek / Klasse!